وقتی که می رفتی
با نگاه بارانی ام
تو را تعقیب می کردم
وقتی پاهایت جاده های جدایی را می بوسید و دور می شد
قلبم را می فشردی
باورم نمیشد که می روی
در این جاده ی پر از غم کسی جز تو نبود
نگاهت هم دیگر آن نگاه نبود
آسمان می غریدو می بارید
می بارید بر پیکر بی جان من
می دانی که با هزاران امید سبز
جاده ای از رنگین کمان عشق برایت گسترده بودم
تو دور میشدی
دور و دورتر
و من تکیده بر جای مانده بودم
تو رفتی
و زانوان شکسته ام بر جای پای تو بوسه می زد
تو رفتی و خانه ی دلم را ویران کردی
و این آخرین دیدار ما بود
آخرین دیدار
