وقتي تنهائي و احساس تنهائي ميكني ، دلت ميخواد فرياد بزني
دلت ميخواد صداتو همه ي آدمهاي دور و برت بشنوند .
اما وقتي سرتو بلند ميكني تا داد بزني ، مي بيني هيچكس نيست ، هيچكس .
فقط خودتي و خودت .
دور و برت را نگاه مي كني . صبر مي كني تا شايد كسي بياد و قفل تنهائيت رو بشكنه .
اما هر چي منتظر مي شي ، كسي نمي آد .
اونوقته كه مي فهمي چقدر تنهائي .
ترجيح ميدي مثل هميشه ، بغضتو قورت بدي تا زندگيت ادامه پيدا كنه