وقتی از غربت ایام دلم میگیرد
مرغ امید من ازشدت غم میمیرد
دل به رویای خوش خاطره ها میبندم
باز هم خاطره ها دست مرا میگیرندجسمی شکسته و روحی پر از خراش
عاشق نمیشوم
دلواپسم نباش
دستانی از تهی
پاهایی از ورم
فکر مرا نکن امروز بهترم
حال مرا مپرس
چیزی مهم که نیست
این دل شکستگی اقرار بی کسی ست.....
درگیر من نشو...
همدم نمیشوم....
آدم مرا ببخش حوا نمیشوم.....
