مگر درد دوری تورا کسی می تواند بفهمد؟
مگر کسی می تواند بفهمد نبودنت برایم چه عذابیست؟
ساعت هایم،دقیقه هایم،ثانیه هایم؛بوی تورا گرفته اند
تویی که نیستی
اما رویای بودنت آن قدر شیرین است
که گاهی فراموش می کنم که نیستی
گاهی آن قدر تورا حس می کنم که از یاد می برم که نیستی
باور نمی کنم که تورا نداشته باشم
وای...نمی دانی چه می کشم
وقتی به خود می آیم و می بینم که بودنت رویایی بیش نبود
آن قدر برایم زیادی که به رویایی از تو هم قانعم
اما تا کی می شود فقط با یک رویا زندگی کرد؟
آخر تک تک لحظه های زندگی واقعیست
نبودنت واقعیست ... تنهاییم واقعیست... و بودنت دروغین
آری به خود دروغ می گویم که می آیي
